ضمایر اشاره در انگلیسی ضمایری هستند که بیشتر برای اشاره به چیزی بر اساس فاصله آن از گوینده استفاده می‌شوند. در زبان انگلیسی این ضمایر، ۴ شکل دارند.
۴ ضمایر اشاره انگلیسی this این، that آن، these این‌ها و those آن‌ها هستند. از این ضمایر برای برجسته‌کردن چیزی که قبلاً ذکر شده یا کاملاً در متن واضح است، استفاده می‌شود.
ضمایر اشاره چیزی را نشان می‌دهند. استفاده از آن‌ها معادل کلامی اشاره به چیزی یا کسی است. آن‌ها توجه را به چیزی یا شخصی که به آن اشاره می‌کنید، جلب می‌کنند.
ضمایر اشاره، عدد (مفرد یا جمع) و فاصله نسبی وسیله یا شخص مورد اشاره را نشان می‌دهند. در این مقاله همراه ما باشید تا به طور کامل در مورد ضمایر اشاره در انگلیسی صحبت کنیم و هر آنچه باید بدانید را برایتان بگوییم.
ضمیر اشاره چیست؟
ضمیر اشاره ضمیری است که برای اشاره به افراد یا چیزهای خاص در مکالمه انگلیسی ساده استفاده می‌شود. به عنوان مثال، تصور کنید یک صندلی درست در کنار شما و یک صندلی در آن طرف اتاق شما وجود دارد. وقتی در مورد صندلی نزدیک‌تر به خود صحبت می‌کنید، می‌گویید: This is a chair (این یک صندلی است). وقتی در مورد صندلی دور از خود صحبت می‌کنید، به آن اشاره کرده و می‌گویید: That is a chair (آن یک صندلی است). در این جمله‌ها، کلمات this (این) و that (آن) ضمایر اشاره هستند.
از ضمایر اشاره می‌توان برای اشاره به افراد، حیوانات یا اشیاء استفاده کرد. برای درک بهتر به مثال‌های زیر دقت کنید:
اشاره به افراد:
This is my friend Lance.
ترجمه فارسی: این دوست من لنس است.
اشاره به حیوانات:
That looks like a poisonous snake.
ترجمه فارسی: آن شبیه یک مار سمی است.
اشاره به اشیاء:
The cars in the front are worth more than those in the back.
ترجمه فارسی: ارزش ماشین‌های جلویی بیشتر از ماشین‌های پشتی است.
ضمایر اشاره در انگلیسی می‌توانند به عنوان فاعل یا مفعول استفاده شوند. برای درک بهتر به مثال‌های زیر دقت کنید:
به عنوان فاعل:
I think I need new shoes. These are pretty old.
ترجمه فارسی: فکر می‌کنم به کفش‌های نو نیاز دارم. این‌ها خیلی قدیمی هستن.
به عنوان مفعول:
What is that?
ترجمه فارسی: آن چیست؟
ضمایر اشاره: دسته‌بندی
ضمایر اشاره در زبان انگلیسی بر اساس دو عامل طبقه‌بندی می‌شوند که عبارت‌اند از:
- عدد: که می‌تواند مفرد یا جمع باشد.
- فاصله: که می‌تواند نزدیک یا دور باشد.
در جدول زیر، «عدد» نشان می‌دهد که هر ضمیر به چند مورد اشاره دارد و «فاصله» نشان می‌دهد که شیء چقدر به شما نزدیک یا دور است. بیایید نگاهی به این ضمایر و کاربرد آن‌ها بیندازیم.
| ضمایر | نزدیک | دور |
| مفرد | This | That |
| جمع | These | Those |
کاربردهای ضمایر اشاره در انگلیسی
به طور کلی، از ضمایر اشاره برای کمک به نشان دادن شیء یا شخص استفاده می‌شود.
1. برای نمایش قابلیت دسترسی
مهم‌ترین کاربرد ضمایر اشاره در نشان دادن قابلیت دسترسی است. با استفاده از this (این) یا that (آن) می‌توانید نشان دهید که آیا آنچه در مورد آن صحبت می‌کنید، در دسترس شما است یا خیر. برای درک بهتر به مثال‌های زیر دقت کنید:
This is an apple; it is sweet.
ترجمه فارسی: این یک سیب است؛ شیرین است.
در این مثال، با استفاده از this نشان می‌دهید که سیب در دست شما یا در دسترس شما است.
That, over there, is my house.
ترجمه فارسی: اون خونه، اونجا، خونه منه.
در این مثال، شما از دور در مورد خانه صحبت می‌کنید.
2. تشخیص چیزی با تفاوت در فاصله
با استفاده از دو ضمیر مختلف، گوینده می‌تواند بین دو چیز از نظر فاصله، تفاوت قائل شود. برای نزدیک (یا نزدیک‌تر) از this این (یا these این‌ها) و برای دور از that آن (یا those آن‌ها) استفاده می‌شود. در این مورد، قابلیت دسترسی مورد نظر نیست.
برای درک بهتر به مثال‌های زیر توجه کنید:
My sister and I share a room; this is my bed and that is hers.
ترجمه فارسی: من و خواهرم یک اتاق مشترک داریم. این تخت من است و آن تخت مال او.
در این مثال، my bed نزدیک‌تر از hers است. ممکن است هیچ یک از آن‌ها در دسترس نباشند؛ اما یکی از آن‌ها از دیگری نزدیک‌تر است.
These are my friends and those are my colleagues.
ترجمه فارسی: این‌ها دوستان من و آن‌ها همکاران من هستند.
در این مثال، دوباره my friends از my colleagues نزدیک‌تر هستند.
3. برای نشان دادن فاصله زمانی
ضمایر اشاره در انگلیسی لزوماً فاصله فیزیکی را نشان نمی‌دهند. می‌توانید از آن‌ها برای اشاره به فاصله در زمان نیز استفاده کنید. در این صورت، زمان حال نزدیک و گذشته یا آینده دور مشاهده می‌شود. ۳ روش مختلف برای استفاده از ضمایر اشاره برای صحبت در مورد زمان وجود دارد:
- استفاده از ضمایر نزدیک برای صحبت در مورد زمان حال (اکنون) یا چیزی که اکنون در حال وقوع است:
Is this a bad time or can you talk now?
ترجمه فارسی: آیا زمان بدی است یا می‌توانید اکنون صحبت کنید؟
در این مثال، this به زمان حال اشاره دارد.
- استفاده از ضمایر دور برای صحبت در مورد یک موقعیت یا شرایط در گذشته یا آینده:
That was amazing.
ترجمه فارسی: شگفت انگیز بود.
در این مثال، That به زمان گذشته اشاره دارد.
That will be hard to take care of.
ترجمه فارسی: مراقبت از آن سخت خواهد بود.
در اینجا، در این مثال، That به زمان آینده اشاره دارد.
- استفاده از ضمایر جمع نزدیک یا دور برای صحبت در مورد وضعیت کلی زندگی در حال، گذشته یا آینده:
These are strange times.
ترجمه فارسی: روزگار عجیبی است.
در این مثال، These به شرایط کلی فعلی اشاره دارد.
Those were hard times.
ترجمه فارسی: روزگار سختی بود.
در این مثال، Those به شرایط عمومی گذشته اشاره دارد.
